Μακρύ κι ατέλειωτο το γαϊδουροκαλοκαιράκι του Αγίου Δημητρίου με ανέφελους ουρανούς και όψιμα μελτέμια, τεμπελιάζει αραχτό πάνω μας αδιαφορώντας για τα κουνούπια, τις ιώσεις, τις ημικρανίες και τους ιδρώτες της τρωτής ανθρώπινης φύσης μας. Σήμερα είπε να ξεμουδιάσει κι άλλαξε πλευρό. Γύρισε την πλάτη στο βοριά, χαμογέλασε στο νοτιά τον αφρικάνικο κι εκείνος έστειλε τα αχνά σύννεφά του να ροδίσουν τον ουρανό του δειλινού. Όλοι χαζέψαμε το χρώματα, τα τριπλοκαθρεφτίσματα του ήλιου που χανόταν βιαστικά πίσω από τα σύννεφα της δύσης και ξεχάσαμε για λίγο τη ραθυμία ενός ακόμη καλοκαιριού που δεν το παίρνει απόφαση να φύγει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου