Μικρό ημερολόγιο

Καιρός άστατος ... και γοητευτικός! Με διαρκείς εναλλαγές φωτός και χρωμάτων, με αέρα ανάλαφρο, ζέστη γλυκιά τα μεσημέρια, ψύχρα αναζωογονητική τα βράδια! Και μυρωδιές! Όχι ακόμη λουλουδιών αλλά καιρικές μυρουδιές! Ακαθόριστες κι ελπιδοφόρες!

Μια γρήγορη αναδρομή της εβδομάδας μέχρι τώρα:

24 Μάρτη

Μετά το θολοκίτρινο πέπλο της κυριακάτικης σκόνης, ήλθε ο αέρας. Ο νοτιάς, ο φλύαρος, ο άγαρμπος κι αγαπημένος. Το άτακτο παιδί της άνοιξης. Πότε σιρόκος, πότε όστρια, πότε γαρμπής, έδωσε τα ρέστα του κι αφού κουράστηκε, μάζεψε τα θυσσανόμορφα στόρια του κι έδωσε τη σκυτάλη στον πουνέντε και στο μαϊστρο, τους μαντατοφόρους των δυτικών καιρών, αυτούς που χαρίζουν τα ομορφότερα και διαυγέστερα χρώματα στον αττικό ουρανό και στη θάλασσα: ζαφειρένια την ημέρα, ροδόχρυσα σαν πέφτει ο ήλιος, ροδόγκριζα το δειλινό.

25 Μάρτη

Ανήμερα της εθνικής γιορτής, μετά από μια άγρια ολονύχτια θαλασσοταραχή, ο Σαρωνικός είχε αρχίσει να καταλαγιάζει το θυμό του στις νότιες ακτές της Αττικής. Όμως ο ήχος και η ασημόλευκη όψη των κυμάτων μαζί με το παιχνίδι του ήλιου με τα σύννεφα σε καθήλωναν σ’ ένα ατέλειωτο αγνάντι προς τις κορυφογραμμές του Αργοσαρωνικού:

Ανάλογα χρώματα και διαύγεια από τις ακτές της Βάρκιζας, μέχρι την Ανάβυσσο:

26 Μάρτη

Η χτεσινή μέρα ξημέρωσε πιο μελαγχολική με μια απαλή βροχούλα που με συνόδεψε στο πρωινό περπάτημα για τη δουλειά, που, όμως, τέλειωσε γρήγορα.

Ο ήλιος ξαναβγήκε αλλά είχε παρέα λογιών-λογιών σύννεφα που εκεί γύρω στις πέντε το απόγευμα, συνεργάστηκαν για να κάνουν στους κατοίκους των νοτίων προαστείων, μια ευχάριστη έκπληξη: μια ολιγόλεπτη αθόρυβη βροχούλα, που στο φως του ήλιου έμοιαζε σαν ψιλό χιονόνερο και ταυτόχρονα, ένα καλοσχηματισμένο, διπλό ουράνιο τόξο στον Υμηττό, τόσο ζωντανό και κοντινό που νόμιζες ότι μπορείς να το αγγίξεις! Δεν είχα μπαταρία να το φωτογραφίσω, δυστυχώς!

Αποζημιώθηκα όμως αργότερα, όταν αντίκρυσα και φωτογράφισα ένα υπέροχο δειλινό από εκείνα που λατρεύω! Όλη η εγκυκλοπαίδεια χαμηλών και μέσων νεφών ήταν απλωμένη στον ουρανό σε μια μαγευτική γκάμα απαλών χρωμάτων! Και στον αέρα πλανιόταν αδρή η ευωδιά της μακρινής καταιγίδας: έντονα νοτισμένη και ελαφρά μεταλλική.

27 Μάρτη

Την περίμενα και δεν την έχασα, την κοντινή καταιγίδα νωρίς τα ξημερώματα. Έναστρος ο δυτικός ουρανός, φορτωμένος όμως ο Υμηττός. Από κει ακούστηκαν οι δυό-τρεις βροντές και τα σύννεφα που σέρνονταν στο βουνό άφησαν μια ακόμη ήσυχη βροχή. Ο ουρανός στη συνέχεια της μέρας άλλαξε πολλές όψεις, ο Υμηττός ξαναφορτώθηκε το μεσημέρι τα θεριά της αστάθειας και τώρα, απόγευμα πια, ένα τείχος νεφών πλησιάζει αργά από τα νοτιοδυτικά. Ο καιρός σήμερα δείχνει σαν να μην έχει ανοίξει ακόμη όλα τα χαρτιά του.