Παγερή τσαγκαρο-Δευτέρα, 12 του Μάρτη και ο αττικός καιρός σε σύγχυση. Το πρωί κοιτάχτηκε στον καθρέφτη και είπε: «Είμαι χειμώνας». Άφησε λοιπόν απλωμένη τη γκρίζα συννεφιά, έψαξε στις τσέπες του, βρήκε κάτι υπόλοιπα βροχής και τα σκόρπισε ολόγυρα. Ό, τι πάρετε, αυτά έχω!.. Το απομεσήμερο που τέλειωσαν τα λίγα αποθέματα, κοντοστάθηκε βαριεστημένα, κοίταξε λίγο αμήχανα τη συννεφοκουρτίνα αλλά στο τέλος αποφάσισε, είχε δεν είχε, να τηρήσει την πρωινή χειμερινή του υπόσχεση κι έτσι κάλεσε ενισχύσεις. Κι ο βοριάς που περίμενε ανυπόμονα το σύνθημα, όρμηξε στην πόλη, με όλη του την άγαρμπη μαρτιάτικη παγερότητα σαρώνοντας όπως-όπως τα χαμηλά σύννεφα. Κι αυτά σκόρπισαν υπάκουα προς τη θάλασσα, αφήνοντας το ήλιο του δειλινού παρέα με λίγα μόνο ξέφτια και μια αινιγματική θαμπάδα που λες και φανέρωνε τη βαθύτερη επιθυμία του αττικού καιρού να είχε διαλέξει το ρόλο της θυσανόστρωτης άνοιξης αντί αυτόν του ψευδεπίγραφου χειμώνα. Αμήχανος και ο ήλιος δεν ήξερε πώς να χρωματίσει τον ουρανό κι έτσι κατέβασε το πινέλο και έδυσε αφήνοντας τον πίνακα μισοτελειωμένο να τον καταπιεί η νύχτα και η βουή του ανέμου.
Χιονοσύννεφα στην Πάρνηθα
Τρίτη και 13 του Μάρτη, σήμερα, κι ο καιρός δηλώνει και σήμερα χειμώνας, «Να βγω;" ρώτησε κάποια στιγμή ο ήλιος το πρωί. «Όχι, μη βιάζεσαι» αποκρίθηκε ο καιρός. Έχω κάτι δουλίτσες να τελειώσω». Χωρίς σπουδή, κουβάλησε κάμποσα συννεφοπαπλώματα, σκοτείνιασε τον τόπο, έφερε και πάλι σιγανόβροχο και ζήτησε από το βοριά να μαλακώσει λίγο. Τελευταία παράσταση. Ο καιρός σε ρόλο «χειμώνα» κάνει την τελευταία υπόκλιση προχωρώντας σιγά-σιγά στα παρασκήνια με έναν αργό στροβιλισμό. Μας το λέει ο συννεφιασμένος ουρανός που κυλάει ολόκληρος σαν ήσυχο ποτάμι από βορά προς νότο.
Χιονοσύννεφα στην Πάρνηθα
Συννεφιασμένος και ο Σαρωνικός
Ο ήλιος...
... πιο μεγαλόπρεπος πίσω από τις κεραίες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου