Σήμερα το απόγευμα κατά τις έξι, εκεί που νόμισα πως τα σύννεφα θα διαλυθούν εντελώς, εφόσον η πομπώδης πρωινή αστάθεια και η τρομερή υγρασία τίποτε δεν απέδωσαν εδώ, η ατμόσφαιρα φάνηκε πάλι να αλλάζει:
Με μεγάλη ταχύτητα όρμησε μια μάζα από άγρια σύννεφα από τα βόρεια και διέσχισε το λεκανοπέδιο:
Έπεσαν μια-δυό σταγόνες και κατέβηκα από την ταράτσα να μη βραχεί η μηχανή. Όμως δέκα λεπτά αργότερα άρχισε να αγριεύει πάλι το πράγμα:
Ανεβαίνω και πάλι ελπίζοντας σε εκπλήξεις αλλά ούτε ο ουρανός ούτε η θάλασσα είχαν κέφια για βροχοκουρτίνες, πόσο μάλλον για στροβίλους, κι έτσι τα σύννεφα περιορίστηκαν και πάλι στις «γυμναστικές επιδείξεις».
Χθες, η ζέστη (38 βαθμοί), η πνιγηρή υγρασία, η αγριεμένη και παράξενη ατμόσφαιρα με το θολοκίτρινο ουρανό και την κατακρήμνιση της βαρομετρικής πίεσης εξόντωσε τον οργανισμό μου (και ποιος ξέρει και πόσους άλλους). Επειδή το πράγμα δεν αντέχεται, παύω να ασχολούμαι με το χαμηλό που μας στραβοκάθισε και δεν μένει παρά να συμβιβαστώ με το τυχόν μελλοντικό μελτέμι το καλό (μέτριο και σχετικά δροσερό) όταν με το καλό πάψει να ξεροψήνεται η Μόσχα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου